Σαν συνέχεια προηγούμενου άρθρου μου με τίτλο "Διάσωση του Ιονίου Πανεπιστημίου και του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων" και κατόπι από σχολιασμό του από αναγνώστες έγινε η συγγραφή του παρόντος άρθρου με σκοπό την ανάπτυξη διαλόγου σχετικά με το μέλλον των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων των Ιόνιων νησιών. Η προσπάθεια δεν έχει την λογική της αντιπαράθεσης, αλλά της παρουσίασης διαφορετικών απόψεων.
Τις τελευταίες ημέρες έχει τεθεί επί τάπητος το θέμα της αναδιάθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε επίπεδο ιδρυμάτων. Σαν προβλήματα τίθενται η αλληλοεπικάλυψη αντικειμένων, η διασπορά τμημάτων σε πόλεις και κωμοπόλεις ανά την επικράτεια και ο μεγάλος αριθμός ιδρυμάτων (24 ΑΕΙ και 16 ΤΕΙ). Προτείνονται καταργήσεις τμημάτων και συγχωνεύσεις ιδρυμάτων με σκοπό την ορθολογικότερη λειτουργία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Παρακάτω αναλύονται τα θέματα της διασποράς των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των πιθανών συνενώσεων σε σχέση πάντοτε με τα Ιόνια νησιά.
1. Διασπορά τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Είναι αληθές ότι η δημιουργία των περισσοτέρων ΑΕΙ και ΤΕΙ μετά την μεταπολίτευση σχετίστηκε με ικανοποίηση μικροπολιτικών και τοπικιστικών αξιώσεων. Το βασικό ερώτημα όμως είναι εάν η διασπορά τόσο των ΑΕΙ και ΤΕΙ όσο και των τμημάτων καθενός από αυτά στην επικράτεια είναι κάτι καλό ή κακό. Ο βαθμός διασποράς της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κυμαίνεται μεταξύ δύο άκρων: της απόλυτης συγκέντρωσης σε μία πόλη (μικρός) και της απόλυτης διασποράς ανά την επικράτεια, ένα τμήμα δηλαδή ανά πόλη ή κωμόπολη (μεγάλος). Το ζητούμενο λοιπόν είναι να προσδιοριστεί ποιός είναι ο βαθμός διασποράς που αποφέρει το μέγιστο θετικό αποτέλεσμα στην κοινωνία.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποφέρει κοινωνικό αποτέλεσμα με δύο τρόπους: (α) αμέσως μέσω της εκπαίδευσης μελών του κοινωνικού συνόλου και (β) εμμέσως μέσω της επίδρασης που έχουν τα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα στο κοινωνικό σύνολο που τα περιστοιχίζει, στην πόλη που τα φιλοξενεί δηλαδή. Όσο μειώνεται ο βαθμός διασποράς τόσο μειώνεται ο αριθμός των πόλεων που φιλοξενούν τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα και τόσο αυξάνεται η συγκέντρωση τμημάτων, καθηγητών, ερευνητών και φοιτητών σε αυτές που τα φιλοξενούν.
Η αύξηση της συγκέντρωσης τμημάτων και φοιτητών σε μία πόλη έχει ένα θετικό αποτέλεσμα στην εκπαίδευση των φοιτητών καθώς υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες μάθησης και κοινωνικής επαφής γιά αυτούς. Η σχέση αυτή όμως σίγουρα δεν είναι γραμμική, είναι τουλάχιστον ασυμπωτική. Το πιθανότερο είναι ότι υπάρχει μία συγκέντρωση τμημάτων και φοιτητών η οποία έχει την βέλτιστη επίδραση στο κοινωνικό αποτέλεσμα (περίπτωση α), οποιαδήποτε παρέκκλιση από την τιμή αυτή (αύξηση ή μείωση της συγκέντρωσης) θα έχει αρνητικές επιπτώσεις σε αυτό. Κατά ανάλογο τρόπο μπορεί κανείς να εικάσει ότι η διασπορά των τμημάτων και φοιτητών έχει μία τιμή η οποία αποφέρει το βέλτιστο έμμεσο κοινωνικό αποτέλεσμα (περίπτωση β). Η απόλυτη διασπορά δεν μπορεί να έχει τα αναμενόμενα από την πρώτη ματιά θετικά αποτελέσματα, καθώς γιά να επιτευχθεί ένα ικανοποιητικό κοινωνικό αποτέλεσμα σε μία πανεπιστημιακή πόλη μάλλον απαιτείται μία "κρίσιμη μάζα" τμημάτων, πανεπιστημιακών και φοιτητών.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το μέγιστο συνολικά κοινωνικό αποτέλεσμα από την παρουσία των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην χώρα επιτυγχάνεται σε ένα ενδιάμεσο βαθμό διασποράς, ο οποίος όμως δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί. Επίσης προκύπτει ότι γιά να υπάρχει το μέγιστο ώφελος σε μία πόλη απαιτείται ένας ελάχιστος αριθμός τμημάτων και φοιτητών, μία "κρίσιμη μάζα". Αυτό όμως που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής είναι ότι η συγκέντρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα μικρό αριθμό πόλεων θα μετατρέψει αυτές σε προνομοιούχες, θα στερήσει από τις υπόλοιπες, σε ένα μεγάλο βαθμό, το κοινωνικό αποτέλεσμα και θα ενισχύσει το συγκεντρωτικό σύστημα της χώρας μεταλάσσοντάς το από μονοκεντρικό σε ολιγοκεντρικό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ, οι οποίες διαθέτουν ένα εξαιρετικό τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό σύστημα, υπάρχει σημαντική διασπορά των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων όχι μόνο σε ομοσπονδιακό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο πολιτειών. Στην Καλιφόρνια των 37 εκατομμυρίων κατοίκων το μεν University of California, το οποίο έχει 220.000 φοιτητές, διασπείρεται σε δέκα πόλεις, το δε California State University σε 23. Βέβαια λόγω του μεγάλου αριθμού φοιτητών κάθε ένα από τα δέκα campus του University of California αποτελεί από μόνο του ένα μεγάλο πανεπιστήμιο γιά τα Ελληνικά δεδομένα.
Στο νησιωτικό σύμπλεγα της Χαβάης, το οποίο αποτελεί και την ομώνυμη πολιτεία με πληθυσμό σχεδόν ενάμυσι εκατομμυρίου υπάρχει ένα κρατικό πανεπιστήμιο το University of Hawaii. Το πανεπιστήμιο αυτό δεν έχει τμήματα μόνο στο νησί Οάχου του ενός εκατομμυρίου κατοίκων, αλλά και στα νησιά Χαβάη (πληθυσμός 185.000) με περίπου 4.000 φοιτητές, Μαούι (πληθυσμός 144.000) με τρία τμήματα και Καουάϊ (πληθυσμός 67.000).
Πως λοιπόν θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα επιτυχές ΑΕΙ διεσπαρμένο στα Ιόνια νησιά; Σίγουρα η ύπαρξη δύο ή τριών τμημάτων ανά νησί φαίνεται να είναι ίσως προβληματική με την έννοια της δυσκολίας της κινητικότητας των καθηγητών και της ανάγκης ύπαρξης περισσοτέρων εργαστηρίων και βιβλιοθηκών. Μία συνολική όμως αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να προβλέπει και μία ανακατανομή τμημάτων μέσα στο ευρύτερο Ιόνιο Πανεπιστήμιο με συγκέντρωση συναφών τμημάτων ανά νησί και την δημιουργία μίας ή περισσοτέρων σχολών ανά νησί. Ακόμη θα μπορούσε να γίνει μεταφορά μερικών τμημάτων από υδροκεφαλικά πανεπιστήμια σε αυτό του Ιονίου ή και να δημιουργηθούν νέα τμήματα που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές σύγχρονες απαιτήσεις, όπως ανώτατης σχολής τουριστικών σπουδών.
2. Συνένωση τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Η συνένωση τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορεί να διακριθεί σε τρεις περιπτώσεις: (α) συνένωση δύο μεγάλων, (β) συνένωση δύο ή περισσοτερών μικρών και (γ) συνένωση ενός μεγάλου και ενός ή περισσοτέρων μικρών. Η συνένωση δύο μεγάλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων φαίνεται να έχει ένα θετικό αποτέλεσμα όταν αυτά βρίσκονται στην ίδια πόλη καθώς θα είναι δυνατή η εξοικονόμηση πόρων, αλλά και η καλύτερη διαχείριση των υπαρχόντων, αλλά και ένα αρνητικό αποτέλεσμα καθώς πιθανώς θα μειώσει την ευελιξία των ιδρυμάτων. Η συνένωση μικρών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων θα έχει θετικά αποτελέσματα γιά τους ίδιους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η συνένωση ενός μεγάλου και ενός η περισσοτέρων μικρών τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τα οποία δεν βρίσκονται στην ίδια πόλη έχει σαφώς πλεονεκτήματα τα οποία σχετίζονται με την καλύτερη στήριξη των μικρών ιδρυμάτων με χρήση των πόρων του μεγαλύτερου, αλλά και με αύξηση των ευκαιριών συνεργασίας μεταξύ ενός μεγάλου πλέον αριθμού τμημάτων. Η παραπάνω πρακτική θα είχε θετικά συνολικά αποτελέσματα σε μία χώρα η οποία εδράζεται σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα, όπως γιά παράδειγμα οι ΗΠΑ και η Ισπανία. Στην συγκεντρωτική Ελλάδα όμως στην οποία κυριαρχεί η έννοια της Αθήνας και της επαρχίας, δηλαδή του "κέντρου" και της "περιφέρειας", η συνένωση ενός μεγάλου τριτοβάθμιου εκπαιδευτικού ιδρύματος με μικρά ενέχει έναν μεγάλο κίνδυνο: τον υδροκεφαλισμό με ενδυνάμωση του "κέντρου" και αποδυνάμωση της "περιφέρειας".
Στην περίπτωση λοιπόν του Ιόνιου Πανεπιστημίου, θα ήταν από μία πλευρά λογικό να ενωθεί με το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και με αυτό του Αγρινίου (Δυτικής Ελλάδας) και να δημιουργηθεί ένα νέο ισχυρότερο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Μία τέτοια πρακτική ενέχει δύο κινδύνους, ο ένας από αυτούς περιγράφεται στην παράγραφο (3), ο δεύτερος είναι ότι το νέο πανεπιστημιακό ίδρυμα θα έχει μία ισχυρή βάση στα Γιάννενα και ασθενέστερα σημεία παρουσίας στην Κέρκυρα και στο Αγρίνιο. Αμέσως λοιπόν δημιουργείται η έννοια του "κέντρου" και της "περιφέρειας". Με δεδομένη την Ελληνική λογική και τον τρόπο λειτουργίας του Ελληνικού κράτους το πιθανότερο είναι ότι από τα συναφή τμήματα θα παραμείνουν σε λειτουργία αυτά των Ιωαννίνων και θα κλείσουν αυτά της Κέρκυρας (Ιστορίας και Πληροφορικής). Με την πάροδο του χρόνου η οποιαδήποτε ανάπτυξη του νέου αυτού πανεπιστημίου θα είναι εστιασμένη στα Γιάννενα περισσότερο, λιγώτερο στο Αγρίνιο και πολύ λίγο στην νησιωτική Κέρκυρα.
3. Αναγκαιότητα διατήρησης τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Στην πρώτη παράγραφο αναφέρθηκε το κοινωνικό αποτέλεσμα μέσω της επίδρασης που έχουν τα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα στο κοινωνικό σύνολο που τα περιστοιχίζει, στην πόλη που τα φιλοξενεί δηλαδή. Στις ηπειρωτικές περιοχές υπάρχει μία γεωγραφική, πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική συνέχεια η οποία μεταφράζεται σε μία ελευθερία μετακίνησης ατόμων, ιδεών, κεφαλαίων και επιχειρήσεων από μία περιοχή ή πόλη σε μία άλλη γειτονική. ΑΕΙ και ΤΕΙ που φιλοξενούνται σε μία πόλη βοηθούν όχι μόνο στην γενικότερη ανάπτυξη της πόλης αυτής, αλλά και της ευρύτερης περιοχής που την περιστοιχίζει. Στις νησιωτικές περιοχές δεν υπάρχει η συνέχεια με την έννοια που νοείται στις ηπειρωτικές περιοχές. Το νησί είναι ένας γωγραφικός χώρος τα χαρακτηριστικά του οποίου συχνά δεν γίνοντα εύκολα κατανοητά από τον στεριανό. Το νησί είναι απομονωμένο κατά την έννοια της γεωγραφικής συνέχειας με αποτέλεσμα να αναπτύσσει δικά του πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Αυτά τα χαρακτηριστικά παρουσιάζουν μία συνέχεια μεταξύ νησιών ακόμη και απομακρυσμένων μεταξύ τους, αντίθετα όμως παρουσιάζουν ασυνέχεια μεταξύ νησιών και γειτονικών ακόμη ηπειρωτικών περιοχών. Γιά τους παραπάνω λόγους τα νησιά έχουν αναγνωριστεί τόσο από τις Ευρωπαϊκές συνθήκες, όσο και από το Ελληνικό σύνταγμα σαν ιδιαίτερες οντότητες και υπάρχουν γιά αυτά διαφορετικές πρόνοιες απ'ότι γιά τις ηπειρωτικές περιοχές.
Τα Ιόνια νησιά αποτελούν αναμφισβήτητα μία ιστορικά τεκμηριωμένη ενότητα η οποία παρουσιάζει απόλυτη εσωτερική συνέχεια στα περισσότερα χαρακτηριστικά της και ασυνέχεια με τις γειτονικές ηπειρωτικές περιοχές. Τα Ιόνια νησιά έχουν μία ισχυρή κοινή ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική και οικονομική ταυτότητα. Η παρουσία τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε γειτονικές ηπειρωτικές περιοχές δεν εξασφαλίζει την διάχυση των πλεονεκτημάτων στα Ιόνια νησιά λόγω της πολύπλευρης ασυνέχειας που προαναφέρθηκε. Η συνένωση του ΑΕΙ και του ΤΕΙ των Ιόνιων νησιών με αντίστοιχα της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπως γιά παράδειγμα με το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, και ακόμη περισσότερο η επικράτηση του ονόματος του μεγαλύτερου πανεπιστημίου, εισάγει ή μάλλον ενισχύει μία μη εύκολα ανιχνεύσιμη, αλλά πολύ σημαντική παράμετρο, αυτή του bias, δηλαδή μίας κατά κάποιο τρόπο ασυνείδητης προδιάθεσης αναβάθμισης της πόλης έδρας και υποβάθμισης των νησιών. Δημιουργείται ή ενισχύεται, με άλλα λόγια, η έννοια του "κέντρου" και της εξαρτημένης "περιφέρειας". Η παραπάνω ψυχολογική έννοια θα διαποτίσει τόσο τους κατοίκους των Ιόνιων νησιών όσο και τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας. Το αποτέλεσμα είναι, το έχουμε σε ένα βαθμό δει άλλωστε, η εστίαση της κάθε μορφής ανάπτυξης και επένδυσης στην ηπειρωτική ενδοχώρα και η σταδιακή εγκατάλειψη της νησιωτικής "περιφέρειας". Μία τέτοια πρακτική επίσης υποστηρίζει και τις τάσεις διάλυσης της ΠΙΝ με όλα όσα αυτό συνεπάγεται.
Μία άλλη πολύ σημαντική παράμετρος είναι η αναγκαιότητα της αναγνώρισης από την πολιτεία της ταυτότητας των διαφόρων διαμερισμάτων της και της εκδήλωσης σεβασμού σε αυτά. Η Ελλάδα έχει εννέα διαμερίσματα, κάθε ένα από τα οποία έχει την δική του ιστορική και πολιτιστική ταυτότητα καθώς και συνεισφορά στην δημιουργία του Ελληνικού κράτους. Τα πανεπιστήμια είναι τα κορυφαία ιδρύματα κάθε τόπου και αποτελούν την κορωνίδα του, εκφράζουν κατά κάποιο τροπο την ταυτότητά του. Είναι λογικό λοιπόν κάθε διαμέρισμα της Ελλάδας να έχει το δικό του αυτόνομο ισχυρό πανεπιστήμιο. Συγχώνευση πανεπιστημίων θα μπορούσε να αποδώσει όταν αυτή γίνει μεταξύ των υφισταμένων ανά γεωγραφικό διαμέρισμα, όχι όμως μεταξύ πανεπιστημίων διαφορετικών διαμερισμάτων. Η Ελλάδα χρειάζεται διαφορετικότητα, κάθε τόπος μπορεί να προσφέρει πολλά στην χώρα, η πολιτιστική ισοπέδωση, ή μαλλον η εξομοίωση, που συνόδευσε την γέννηση του Ελληνικού κράτους δεν έχει αποδώσει. Η Ελλάδα έχει στηριχτεί σε πολύ σαθρά θεμέλια και τώρα κάθε επίπεδο τη υπόστασής της καταρρέει. Είναι πολύ σημαντικό ο κάθε πολίτης να αποδεσμευτεί από τον παγιωμένο τρόπο σκέψης, είναι σημαντικό να εντρυφήσει στην μελέτη της δημοκρατίας και της αυτοδιάθεσης και να ξεφύγει από τα μηχανιστικά μοντέλα του παρελθόντος. Όσο και να φαίνεται παράδοξο, αυτή τη στιγμή το μέλλον της Ελλάδας δεν βρίσκεται στα λογιστικά κομπιουτεράκια, αλλά στην ορθή πολύπλευρη ανάπτυξη της παιδείας και του πολιτισμού.
Το Ελληνικό κράτος έκλεισε την Ιόνιο Ακαδημία, το πρώτο Ελληνικό πανεπιστήμιο, αμέσως μετά την ενσωμάτωση των Επτανήσων δίνοντας το στίγμα του συγκεντρωτισμού, της απορρέουσας διαφθοράς, της μικροπολιτικής και της πολιτιστικής εξομοίωσης. Είναι απόλυτα λογικό σε μία Ελλάδα που προσπαθεί να ανασυνταχθεί το Ιόνιο Πανεπιστήμιο να ενισχυθεί με τμήματα και φοιτητές και να δηλώσει την παρουσία της Ελλάδας στο γεωπολιτικά φορτισμένο Ιόνιο.
Γιάννης Βραδής
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Purdue, ΗΠΑ
Σύμβουλος Διαχείρισης Ποιότητας
Blog>> Ionian Islands: Vision 2020 (Ιόνια Νησιά: Όραμα 2020)
http://ionianislandsvision2020.blogspot.com
Κύριε Βραδή, με μεγάλη χαρά διάβασα το νέο άρθρο σας που δίνει ένα δημιουργικό αντίλογο στην επιχειρηματολογία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω οτι θα βοηθήσει πολλούς να αντλήσουν επιχειρήματα για την διάσωση των 2 ιδρυμάτων.
Αν και φοβάμαι οτι κινδυνεύω να καταχραστώ τον χώρο του ιστοτόπου σας, θα ήθελα να επισημάνω κάποιες παρατηρήσεις μου.
Λέτε πολύ σωστά κατά την άποψή μου, και σύμφωνα με το πνεύμα της δικής μου αντίληψης περί ανάγκης γεωγραφικής συνύπαρξης τμημάτων συναφών σχολών (προκειμένου να λειτουργούν πολλαπλασιαστικά οι δομές τους και οι πόροι τους -είτε οικονομικοί, είτε ανθρώπινοι είτε ως υποδομές- ) : "μία συνολική όμως αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα μπορούσε να προβλέπει και μία ανακατανομή τμημάτων μέσα στο ευρύτερο Ιόνιο Πανεπιστήμιο με συγκέντρωση συναφών τμημάτων ανά νησί και την δημιουργία μίας ή περισσοτέρων σχολών ανά νησί. ". Εγώ συμφωνώ απόλυτα, φανταστείτε όμως τι αντιδράσεις θα δημιουργηθούν. Οχι τόσο στα ιδρύματα, όσο στις τοπικές κοινωνίες. Ας πούμε πχ οτι πρέπει να έχουν ίδια έδρα τα 2 τμήματα που έχουν σχέση με τη Μουσική (ένα στην Κέρκυρα και το Ιόνιο Παν/μιο και ένα στη Λευκάδα και το ΤΕΙ Ιονίων). Σφαγή θα γίνει μεταξύ Κερκυραίων και Λευκαδιτών και εκεί η διάσταση "κέντρου"-"περιφέρειας" που ωραία περιγράφετε μεταξύ ηπειρωτικής χώρας (ή αθηναικής πρωτεύουσας) και νησιωτικού χώρου θα γίνει κόντρα μεταξύ της Κέρκυρας ως έδρας της περιφέρειας και των άλλων νησιών, που ας μην κρυβόμαστε, ήδη βλέπουν με φθόνο την Κέρκυρα. Ετσι λοιπον, η πρόταση εσωτερικής αναδιαταξης τμημάτων εντος της περιφέρειας μας, μια προταση που θα μπορουσε να δώσει προοπτικη στο εγχείρημα της συνένωσης των 2 ιδρυμάτων ως προς το θεμα της επιβίωσης τους, μπορεί και να αποτελέσει αιτία συγκρούσεων μεταξύ των τοπικών κοινωνιων και αντι να συνενώσει την περιφέρεια, θα την οδηγήσει σε περαιτερω ψυχρότητα. Νομιζω αυτο είναι και ενα επιχειρημα, (αν βεβαια κανεις συμφωνησει με την λογική και συλλογιστική μου) που αποσυνδέει την ανάπτυξη και επιβίωση των 2 ιδρυμάτων απο την διοικητική ενότητα της περιφέρειας.
Βέβαια, στην ολη επιχειρηματολογία σας έχετε ένα μεγάλο δίκιο οταν εντοπίζετε ψυχολογικούς παράγοντες στο αίτημα της περιφερειας να έχει ιδρύματα. Σε αυτό, κανενα αντεπιχείρημα δεν μπορει να απαντησει.
Εγώ ομως επειδή θελω να δω τα πραγματα ψυχρά. Ειμαι υπέρμαχος ενος εξορθολογισμου του συστήματος Τριτοβάθμιας όπως και γενικα της διοκησης. Ετσι θα επιμείνω μόνο σε τετοιου ειδους πτυχες του προβληματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι θα αναφερθώ σύντομα στο θέμα των αντικειμένων των τμημάτων, με αφορμή την πρόταση σας για τμήμα Τουριστικών Σπουδών. Ενώ τέτοια τμήματα θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα σε μια τουριστική χώρα, εντούτοις βλέπουμε οτι φέτος το Υπ. Παιδείας (ζητώντας την συγχώνευση ομοειδών τμημάτων ΤΕΙ) συμπεριλαμβάνει μέσα και τα τμήματα Τουριστικών Σπουδών, αφού δύο απο αυτά φέτος δεν είχαν εισακτέους.
(Από τα 7 υπάρχοντα τμήματα, πρέπει να μείνουν 3, σύμφωνα με το υπουργείο. http://www.express.gr/news/ellada/532735oz_20111101532735.php3)
Μπορεί να το διανοηθεί κάποιος αυτό; Τμήματα Τουριστικών Σπουδών στην Ελλάδα να μην έχουν εισακτέους; Ποιο ήταν το σκεπτικό του υπουργείου; «Ο αριθμός των ενεργών φοιτητών και η έντονη τάση εγκατάλειψης των σπουδών από τους φοιτητές, όπως αυτή στοιχειοθετείται από τον αριθμό των εισαχθέντων, τον αριθμό των φοιτητών που ενδιαφέρθηκαν για την παραλαβή συγγραμμάτων, τον αριθμό των πτυχιούχων και το μέσο όρο φοίτησης τα τελευταία χρόνια.»
(Πηγή http://edu.klimaka.gr/anakoinoseis-panellhnies/panellhnies/424-arithmos-eisaktewn-panelladikes-exetaseis.html)
Με άλλα λόγια τα 24 τμήματα ΤΕΙ που φέτος δεν δέχτηκαν φοιτητές (ανάμεσα τους 2 τμήματα Τουριστικών Σπουδών και 3 τμήματα [όχι όμως Τουριστικών Σπουδών] του ΤΕΙ Ιονίων), δεν είχαν ζήτηση. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει και να δούμε γιατί συμβαίνει αυτό. Φταίει το αντικείμενο; Ή μήπως φταίει και το γεγονός οτι ένα φαινομενικά ενδιαφέρον αντικείμενο το πετάμε σε ένα ΤΕΙ και σε μια απομακρυσμένη επαρχιακή πόλη;
Θα ήταν αραγε διαφορετική η τύχη ενός τέτοιου τμηματος αν ήταν τμήμα ΑΕΙ και όχι ΤΕΙ; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω ομως είναι οτι πολλές φορές Κερκυραίοι αυτοδιοικητικοί και άλλοι παράγοντες πρότειναν στο Ιόνιο να ιδρυθεί τμήμα Τουριστικών σπουδών αλλά οι διοικήσεις του Ιονίου έδειξαν μια αδιαφορία (για να μην πω άρνηση). Αυτό προκύπτει όχι μόνο απο το γεγονός οτι τέτοιο τμήμα δεν ιδρύθηκε, αλλά και απο το γεγονός οτι ουδέποτε το Ιόνιο Πανεπιστήμιο κατέθεσε μια τέτοια πρόταση στο Υπουργείο. Αντι ενός τέτοιου τμήματος ίδρυσε απο το 2004 και μετα ένα τμήμα Τεχνών Ηχου και Εικόνας με ασαφές για μένα επαγγελματικό αντικείμενο και ένα τμήμα πληροφορικης, την στιγμή που η χώρα έχει άλλα 32 συναφή τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ!!! (δείτε εδώ λίστα τμημάτων που οδηγούν σε λήψη πτυχίου σχετικού με την πληροφορική https://www.epe.org.gr/eggrafh.jsp). Εστω οτι το 2004 δεν υπήρχαν όλα αυτά ή οτι καποια απο αυτά είναι ΤΕΙ. Και πάλι υπήρχαν 7 τμήματα ΑΕΙ με τίτλο Πληροφορικη. Το γιατί υπήρξαν αυτές οι επιλογές, μας είναι αδιάφορο, αν και μπορούμε να φανταστούμε καποια πραματα. Τέλος, το Ιονιο ίδρυσε πρόσφατα (χωρίς βέβαια να λειτουργήσει ακόμα και αμφιβάλλω αν θα λειτουργήσει) ένα τμήμα Ασιατικών Σπουδων. Τωρα γιατι επρεπε η Κέρκυρα να έχει τέτοιο τμήμα και όχι Τουριστικών Σπουδών (και ας μην μας πουν για το Μουσειο Ασιατικής Τέχνης) δεν το έχω καταλαβει.
Ερωτήματα θέτω και αφορμές για περαιτέρω προβληματισμό.
Ενα άλλο θέμα. Αν θέλουμε 2 ανταγωνιστικά ιδρύματα ή έστω ένα ενιαίο ίδρυμα στην περιφέρεια μας, πρέπει να δούμε όχι μόνο τι κάνει η πολιτεία για τα Επτάνησα, αλλά τι κάνουν και οι επτανησιακές κοινωνίες για τα ιδρύματά τους (για να παραφράσω την γνωστή ρήση του Κένεντι για την πατρίδα), με την έννοια του πόσο έχουν προσφέρει υποδομές και άλλη υποστήριξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ας μην βιαστεί κάποιος να απαντήσει οτι ειναι υποχρέωση της πολιτείας αυτό. Ας δει πρώτα τι έχουν προσφέρει άλλες πόλεις στα ΑΕΙ ή ΤΕΙ τους και εν συνεχεία, ας σκεφτεί οτι αργά ή γρήγορα μπορεί να τεθεί μια παρόμοια πρόταση απο πλευράς υπουργείου («ή κακού αθηνοκεντρικού κράτους») με αυτή που έκανε η κα Διαμαντοπούλου στον περιφερειάρχη κ. Σπύρου:
« [ο κ. Σπύρου] ανακοίνωσε ότι η Υπουργός δεν δίστασε να καταθέσει πρόταση τόσο για τη συγχώνευση του Ιονίου Πανεπιστημίου και του ΤΕΙ Ιονίου αλλά και για να αναλάβει το κόστος λειτουργίας του ΤΕΙ η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση!»
[πηγή: http://www.corfupress.com/news/index.php?option=com_content&view=article&id=10256:%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%92%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%A4%CE%95%CE%99-%CE%99%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD&catid=104:1page]
Δεν λέω οτι σώνει και καλά πρέπει να αναλάβει η αυτοδιοίκηση τα εξοδα των ιδρυμάτων. Λέω όμως οτι πρέπει οι τοπικές κοινωνίες να στηρίζουν τα ιδρύματά τους, ενιοτε και οικονομικά, έστω και αν αυτό δεν μεταφράζεται σε χρηματικούς πόρους αλλα άλλου είδους στηριξη.
Αν και θα ακουστεί άσχετο, νομίζω δεν είναι. Αναφέρατε παραδείγματα των ΗΠΑ. Μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση τα περι Πανεπιστημίου Χαβάης. Βεβαια εκει ο πληθυσμός δεν συγκρίνεται με των Ιονίων, αλλά εστω, ας δεχτούμε το παράδειγμα. Η βασική διαφορά απο όσο καταλαβαίνω εγω είναι οτι στην Ελλαδα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι κρατικοδίαιτα και μάλιστα με ανελαστικό τρόπο διοίκησης. Αντίθετα, στις ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα στην εξεύρεση πόρων, ας το πουμε ετσι γενικα. Η ανελαστικότητα του δικού μας συστήματος, πρέπει να ξεπεραστεί με δημιουργικό τρόπο, αυτό σημαίνει οτι δεν θα πρέπει να περιμένουμε τα πάντα απο τον κρατικό προυπολογισμο. Μένω εδώ γιατί υπερβαίνει τα όρια της συζήτησης, δείχνει ομως και τα προβλήματα και τις αγκυλώσεις που έχουν να αντιμετωπισουν τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελος, επειδή αναφερθήκατε στην Ιόνιο Ακαδημία, όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας αναφέρονται, καλό ειναι να δούμε σαν αντίλογο το παρακάτω άρθρο. http://www.enimerosi.com/2011-02-14-11-50-23/2011-02-14-11-56-07/7342--1865-.html
Η ιστορια είναι διδακτική, αλλά απο την «αναποδη» απο αυτή που μπορεί να υποθέτουμε. Αν ισχυουν οσα αναφερει το άρθρο, και δεν εχω λογους να τα αμφισβητήσω, η Ιόνιος Ακαδημία έφθινε καθώς οι υποψήφιοι φοιτητές προτιμούσαν ένα άλλο πανεπιστήμιο ενώ παράλληλα το κόστος ήταν δυσανάλογο. Σας θυμίζει τίποτα αυτο από την επιχειρηματολογία του Υπ. Παιδείας σχετικά με την μη εισαγωγή φοιτητών φέτος στα 24 τμήματα των ΤΕΙ;;;
Καταλήγοντας, πρέπει πρώτα από ολα να αποφασίσουμε σαν περιφέρεια πόσο θέλουμε να εμπλακούμε στην υπόθεση σωτηρίας των ιδρυμάτων.
Ειμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε στα ιδρύματα ως τοπικές κοινωνίες; Αντεχουμε για το καλο των ιδρυματων και της ενότητας να θυσιάσουμε καποια τμήματα που είναι στα νησια μας βλεποντας τα να μεταφερονται σε αλλα νησια εντός της περιφέρειας;
Η μας ενδιαφέρει μόνο η διατήρηση θνησιγενών και φθίνοντων τμημάτων που κάποια στιγμή θα κλείσουν αναγκαστικά ελλείψει καθηγητών ή φοιτητών, μόνο και μόνο για να καμαρώνουμε οτι στην κωμόπολή μας έχουμε ΤΕΙ ή να βγάζουμε κανα ευρουλάκι απο νοίκια και σουβλάκια; Το εκχυδαίζω, το ξέρω και ζητώ συγγνώμη, όμως πρέπει να δούμε τα ιδρύματα όχι ως ευκαιρία μόνο ενίσχυσης των τοπικών οικονομιών αλλά ως «γρανάζια» ενός γενικότερου συστήματος, τόσο εκπαιδευτικού όσο και οικονομικού, που αν συνεχίσει να πηγαίνει στραβά, δεν θα είναι παρά ένα «βαρέλι χωρίς πάτο» (για να θυμηθούμε και την πραγματικότητα που ζούμε) το οποίο εμείς θα τροφοδοτούμε ως φορολογούμενοι με χρήματα που δεν θα πιανουν τόπο...
Κλείνοντας να ζητήσω συγγνώμη για τα μακροσκελή μου σχόλια. Ελπίζω ο λόγος και ο αντίλογος να βοηθήσουν αυτούς που πρέπει να πάρουν αποφάσεις, να δουν στην πραγματική διάσταση του το ζήτημα και να το μελετήσουν πολύπλευρα και ουσιαστικα.Τέλος, Για άλλη μια φορά, να σας συγχαρώ κ Βραδή για τα ενδιαφέροντα επιχειρήματά σας.
Ευχαριστώ πολύ γιά τα σχόλια, διάβασα και τα σχετικα άρθρα. Του Στέφανου του Πουλημένου το είχα ξαναδιαβάσει, αλλά το φρεσκάρισμα ήταν πολύ χρήσιμο. Το άρθρο του ουσιαστικά περιγράφει γεγονότα που θα μπορούσαν άριστα να διαδραματίζονται και σήμερα. Είναι σίγουρο ότι γιά κάθε απόφαση που λαμβάνεται γιά ένα τόπο δεν ευθύνεται μόνο η κεντρική διοίκηση, αλλά υπάρχουν και συνυπεύθυνοι ντόπιοι πολιτικοί. Οι τελευταίοι, είτε σε μερικές περιπτώσεις είναι απλά ανεπαρκείς, είτε ενεργούν με τρόπους ψηφοθηρικούς, είτε καθαρά με ιδιοτέλεια. Όλα αυτά είναι γνωστά και τα γεγονότα της τελευταίας διετίας τα ανέδειξαν πολύ καλά. Δεν είναι όμως μόνο οι πολιτικοί οι οποίοι μπορεί να υπονεμεύσουν το μέλλον του ΙΠ και του ΤΕΙ ΙΝ, είναι και οι διδάσκοντες σε αυτά, οι φοιτητές, αλλά και οι τοπικές κοινωνίες, όπως πολύ σωστά είπες (δεν μου κάθεται καλά ο πληθυντικός από καμμία πλευρά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαξιδεύω αρκετά συχνά στην Λευκάδα και γνώρισα εκεί δύο πολύ αξιόλογα και σεβαστά άτομα τα οποία συνδέονται με τον πολιτισμό, ένα κύριο και μία κυρία. Στο παρελθόν ήταν μέλη και του περιφερειακού συμβουλίου της ΠΙΝ. Σε μία συζήτηση που είχαμε μου μίλησαν με τα καλύτερα πραγματικά λόγια γιά τους Κερκυραίους, αλλά εξέφρασαν και μία πικρία σχετικά με το πως οι τελευταίοι βλέπουν τα υπόλοιπα Επτάνησα. Ο κύριος μάλιστα είπε ότι οι Κερκυραίοι τα βλέπουν σαν το imperium τους. Γνωρίζω ότι τα δύο αυτά άτομα περιέγραψαν με ειλικρίνεια το πως ένοιωθαν και ειλικρινά ντράπηκα, δεν ήξερα τι να απαντήσω. Αυτό το οποίο κατηγορούμε κάποιους ότι κάνουν σε εμάς δεν είναι δυνατόν να το κάνουμε εμείς σε άλλους. Διερωτήθηκα αμέσως, είμαστε οι Κερκυραίοι πραγματικά έτσι; Στηριζόμαστε στην πληθυσμιακή υπεροχή μας και στο ότι είμαστε η ιστορική και νυν πρωτεύουσα των Επτανήσων και συμπεριφερόμαστε ανάρμοστα στους υπόλοιπους Επτανήσιους; Εάν ναι, τότε ντοπή μας! Μόνοι μας στρώνουμε το χαλί μας. Πιστεύω όμως, ή μάλλον θέλω να πιστεύω, ότι όχι δεν είμαστε έτσι, τουλάχιστον ο απλός κόσμος δεν είναι έτσι. Δεν γνωρίζω εάν οι εμπειρίες των φίλων Λευκαδιτών ήταν μόνο από τα περιφερειακά συμβούλια ή και από άλλες πολιτιστικές επαφές που είχαν. Θέλω να πιστεύω ότι ήταν μόνο από τα περιφερεικά συμβούλια ;-)
Μου μίλησαν λοιπόν μεταξύ άλλων, οι φίλοι οι Λευκαδίτες, γιά την Συμφωνική Ορχήστρα των Επτανήσων η οποία ιδρύεται, η έδρα της οποίας συζητούνταν τότε να είναι η Αθήνα (δεν ξέρω τι έχει απογίνει). Και ρώτησα, η Αθήνα;;; γιατί όχι μία πόλη των Επτανήσων; Η απάντηση που πήρα είναι ευνόητη: Ποιά πόλη; θα βγάλουνε τα μάτια τους μεταξύ τους!
Η παραπάνω μικρή ιστορία δένει με αυτό που έγραψες στο τελευταίο σχόλιό σου: "…Ετσι λοιπον, η πρόταση εσωτερικής αναδιαταξης τμημάτων εντος της περιφέρειας μας, μια προταση που θα μπορουσε να δώσει προοπτικη στο εγχείρημα της συνένωσης των 2 ιδρυμάτων ως προς το θεμα της επιβίωσης τους, μπορεί και να αποτελέσει αιτία συγκρούσεων μεταξύ των τοπικών κοινωνιων και αντι να συνενώσει την περιφέρεια, θα την οδηγήσει σε περαιτερω ψυχρότητα. Νομιζω αυτο είναι και ενα επιχειρημα, (αν βεβαια κανεις συμφωνησει με την λογική και συλλογιστική μου) που αποσυνδέει την ανάπτυξη και επιβίωση των 2 ιδρυμάτων απο την διοικητική ενότητα της περιφέρειας."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά δεν μπορώ να δεχθώ ότι οι Επτανήσιοι δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε μία ορθολογική κατανομή των ιδρυμάτων και των πόρων μας. Πρέπει να βάλουμε τους συναισθηματισμούς και τις προσωπικές φιλοδοξίες στην άκρη και να σκεφτούμε ορθολογικά. Γιά παράδειγμα, πρέπει τα υπόλοιπα νησιά να αποδεχθούν ότι το νησί της Κέρκυρας έχει τον μισό πληθυσμό των Επτανήσων και η πόλη της Κέρκυρας αποτελεί το μεγαλύτερο αστικό κέντρο στα Επτάνησα, είναι η έδρα της περιφέρειας, εκπροσωπεί επάξια το γόητρό της και αποτελεί την αιχμή του δόρατός της. Οι συζητήσεις γιά μεταφορά της έδρας αλλού είναι ανεδαφικές και υποκρύπτουν κάτω από τις συγκοινωνιακές ευκολίες τοπικισμούς και άλλα πολλά…. Από την πλευρά της όμως η Κέρκυρα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να τα έχει όλα, πρέπει να γίνει μία κατανομή πόρων (σε αυτούς συμπεριλαμβάνω ιδρύματα, υπηρεσίες, κλπ) σε όλα τα Ιόνια νησιά. Η κατανομή αυτή όμως πρέπει να είναι ορθολογική. Κεντρικές υπηρεσίες πχ στις οποίες οι πολίτες πρέπει να έχουν φυσική παρουσία γιά να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις τους είναι λογικό να βρίσκονται στην Λευκάδα. Σε άλλα νησιωτικά συμπλέγματα του κόσμου έχουν βρεθεί λύσεις και ισορροπίες σε αυτά τα θέματα. Τα Κανάρια νησιά (Ισπανία) έχουν δύο πρωτεύουσες Las Palmas και Santa Cruz de Tenerife (μοιράζονται τοπική κυβέρνηση και βουλή). Οι Αζόρες (Πορτογαλία) οι οποίες είναι μικρά νησιά εκτεινόμενα σε απόσταση 600 χιλιομέτρων έχουν την κυβέρνηση σε ένα νησί, την βουλή σε άλλο και το ανώτατο διακαστήριο σε τρίτο.
Σχετικά με τις σχολές ΤΕΙ τουριστικών επαγγελμάτων, συμφωνώ μαζί σου. Οι σχολές δεν είναι ελκυστικές, όπως και οι πόλεις στις οποίες βρίσκονται δεν είναι. Υπάρχει τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Ηπείρου στην Ηγουμενίτσα που δεν έχει ένα πεντάστερο ξενοδοχείο! μα είναι δυνατόν; Πιστεύω ότι καθώς ο τουρισμός είναι τόσο σημαντικός γιά την Ελλάδα θα έπρεπε να υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα σε κατάλληλες πόλεις. Εκτός από Αθήνα και Θεσσαλονίκη που πρέπει να αποσυμφορηθούν, θα έπρεπε να υπάρχουν τμήματα σε πόλεις παραδοσιακά τουριστικές (Κέρκυρα, Ρόδος, Ηράκλειο). Η Κέρκυρα, όχι επειδή είμαι Κερκυραίος, αλλά επειδή η πόλη έχει ένα συνδυασμό μεγάλου αριθμού υποδομών (πολιτισμός, τουριστικές εγκαταστάσεις, κλπ), αλλά και ιστορία στον τουρισμό θα έπρεπε να είναι η πρώτη επιλογή. Το γιατί το Ιόνιο δεν έχει ιδρύσει τμήμα τουρισμού, δεν ξέρω. Αυτό που έχω μάθει όμως είναι ότι στην Ελλάδα από αυτό που είναι λογικό πρέπει να περιμένεις το ανάποδο. Οι Αμερικάνοι πάντως σου λένε ότι όταν δεν μπορείς να δώσεις εξήγηση σε κάτι "follow the money".
Η πρότασή μου σχετικά με σχολή τουρισμού θα ήταν να ιδρυθεί πανεπιστημιακή σχολή στην Κέρκυρα η οποία να έχει τμήματα σε: (α) μάνατζμεντ τουρισμού (με κατευθύνσεις γιά ξενοδοχεία, εστίαση και τουρισμό, (β) μάνατζμεντ επιχειρήσεων και (γ) Μάρκετινγκ και Διαφήμηση. Αυτά όλα είναι απαραίτητα γιά τα Ιόνια νησιά και την Ελλάδα γενικότερα.
Σχετικά με την συμμετοχή της αυτοδιοίκησης, δεν νομίζω ότι έχει καμμία οικονομική δυνατότητα, θα μπορούσε όμως να βοηθήσει, όπως πολύ σωστά είπες, με άλλους τρόπους. Γιά παράδειγμα, να βρει αχρησιμοποίητα κτήρια και να τα διαθέσει στο πανεπιστήμιο (τι γίνεται με νοσοκομείο;) να βοηθήσει την στέγαση των φοιτητών με κάποια καλύτερη οργάνωση των ιδιωτικών διαμερισμάτων που είναι γιά ενοικίαση σε διάφορα μέρη και με βελτίωση των συγκοινωνιών. Η Δασιά και ο Ύψος είναι γεμάτοι με άδεια διαμερίσματα που περιμένουν τα ψίχουλα μερικών Ιταλών τουριστών τον Αύγουστο. Γιατί να μην γίνει μία προσπάθεια από τον δήμο αναβάθμισης των συγκοινωνιών και διάθεσης των διαμερισμάτων από τους ιδιώτες στους φοιτητές σε τιμές συμφέρουσες και στους δύο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά τώρα με τα Αμερικανικά και τα Ελληνικά πανεπιστήμια. Το Αμερικάνικο σύστημα είναι πολύ καλό, το λέω και το ξαναλέω και θα το ξαναπώ και ας με κρεμάσουν στον τοίχο όσοι θέλουν. Υποβάλλουν προγράμματα τόσο στο κράτος, όσο και σε εταιρίες και παίρνουν χρηματοδοτήσεις. Και όχι δεν είναι πάντοτε πουλημένα στους καπιταλιστές, βοηθούν και μικρές επιχειρήσεις να βελτιωθούν. Έκανα το διδακτορικό μου στην Αμερική, κάθησα πέντε χρόνια, το πανεπιστήμιο μου πλήρωσε όλα τα έξοδα, πήρα όποια και όσα μαθήματα ήθελα, έκανα την έρευνα στο αντικείμενο που εγώ προσδιόρισα, δεν δούλεψα γιά κανένα καπιταλίστα και πήρα και το πτυχίο μου. Η Αμερική κέρδισε γιά πέντε χρόνια ένα μυαλό (ότι και αν είναι αυτό) το οποίο έχασε η Ελλάδα. Ο καθηγητής που με παρακολουθούσε ήταν Έλληνας, κατά γενική ομολογία ο καλύτερος του τμήματος και εξαιρετικός άνθρωπος. Αργότερα αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα, έγινε καθηγητής σε αξιόλογο Ελληνικό πανεπιστήμιο. Γιά δύο χρόνια τον πολεμήσανε όσο μπορούσανε, τον διάδρομο του είχανε γιά γραφείο. Τελικά γύρισε στην Αμερική και έγινε πρόεδρος τμήματος σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια. Τι άλλο να συμπληρώσω;
Το θέμα είναι ότι δεν είμαστε εδώ (στο blog) γιά να κάνουμε διαπιστώσεις και να κλαφτούμε. Ο σκοπός μας είναι να βρούμε λύσεις, και λύσεις βρίσκουμε, το θέμα είναι πως τις προωθούμε ειδικά σε αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις.
Καλημέρα σας. Τα σχόλια σας με βρίσκουν σύμφωνο, οπως και οι προτάσεις σας που αποτελούν απτά παραδείγματα του πως μπορει να βοηθήσει ανέξοδα η τοπική κοινωνία επωφελούμενη και η ίδια από αυτήν την βοήθεια που θα προσφέρει στο πανεπιστήμιο ή στο ΤΕΙ (Πχ αυτό που λέτε για δίκτυο αστικών συγκοινωνιών που φυσικά δεν θα αφορά μονο τους φοιτητες αλλά και τους ντόπιους).Πολύ σημαντικό επίσης το θεμα των κτιρίων, και καλώς βάζετε το ερώτημα του νοσοκομειου.Το ξέρατε οτι το Ιόνιο πληρώνει μισό εκατομμύριο ευρώ το χρόνο σε νοίκια κτιρίων;Φαντάζεστε αν μπορούσε να έβρσκε ένα δημόσιο κτίριο να στεγάσει τις υπηρεσίες ή τα τμήματά του και τα χρήματα αυτά δίνονταν σε αναπτυξιακούς σκοπούς (πχ νέα κτίρια, έρευνα κλπ) ποσο καλύτερα θα ήταν τόσο για το ίδιο οσο και για την τοπική κοινωνια;;Τα όσα λέτε για την παθογένεια του ελληνικου ακαδημαικου συστήματος ειναι πολυ σωστα,όμως μας υπερβαίνουν και δεν μπορουμε να δωσουμε εμεις λυση.Και τέλος, επειδή συμφωνώ με αυτό με το οποίο καταλήγετε, (και νομίζω οτι εκει πάσχουμε ως Επτανησιοι, αλλά και ως λαός, κλαιγόμαστε συνέχεια, διαμαρτυρόμαστε αλλά οταν ερθει η ωρα των προτάσεων, κοιτάμε απορημένοι...) νομιζω οτι μια λύση θα ήταν η οσο το δυνατον πληρέστερη ενημερωση εκεινων που λαμβάνουν τις αποφασεις απο ανθρώπους που έχουν γνωσεις και προτασεις. Απο τεχνοκράτες, οπως εσεις. Καλο ειναι λοιπον που ξεκινάτε τέτοιες πρωτοβουλιες, πρέπει να τις συνεχίσετε, να βρείτε και άλλους ανθρώπους της κοινωνίας και της αγοράς και να μπορεσετε να διαμορφώσετε πλαισια προτάσεων που οι άνθρωποι της διοικησης δεν εχουν τις γνώσεις να διαμοφώσουν, καθώς τις περισσότερες φορές ειναι (επαγγελματικά) άσχετοι με τα αντικείμενα που καλούνται να διαχειριστούν.Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα μπορούσατε πχ να συνεργαστείτε με την Επιστημονική Εταιρεία Τουρισμού (ή κάπως έτσι) σχετικά με το θέμα της Σχολής. Η σχολή αυτή θα μπορούσε να αποτελεί μετεξέλιξη των τμημάτων του ΤΕΙ Ιονίων που έχουν σχέση με τη Διοικηση Επιχειρήσεων (και που φέτος δεν πήρε φοιτητές!!).Κλείνοντας εχω να πω οτι ο διάλογος χωρίς προκαταλύψεις ή σκοπιμότητες, δείχνει οτι 2 εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις μπορούν να βρουν σε πολλά σημεία σύγκλισης και κοινών παραδοχών.Ξαναδιαβάζοντας ολα τα παραπάνω και κυρίως οσα στο τελος γράψατε, -ή έγραψες, μιας και δεν σου κολλάει ο πληθυντικός ;) - εχω να πω οτι τα περισσότερα είναι στο επίπεδο της κοινής λογικής και του αυτονόητου,με τα οποια κανείς εχέφρων δεν θα διαφωνούσε.Δυστυχώς, σαν χώρα και τοπος, σε αυτό ακόμα πάσχουμε καθώς καμια φορά τα αυτονόητα δεν ειναι και αυτά που θα επιλεγούν ως αποφάσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ γιά την συμμετοχή. Νομίζω όλοι αποκομίσαμε αρκετά πράγματα από την παραπάνω συζήτηση και κυρίως αυτό που είπες, ότι ο διάλογος είναι πολύ σημαντικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σκοπός του blog είναι να κινητοποιηθούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι προς την κατεύθυνση της σοβαρής δουλειάς και του προγραμματισμού. Όλοι μπορούμε να προσφέρουμε κάτι.